| بررسی تطبیقی آموزش جغرافیا در ایران و ژاپن |
| کد مقاله : 1148-GHCONF5 |
| نویسندگان |
|
مهناز اداوی *1، کیمیا ریزوندی2، راحله شریفی2 1دانشجوی آموزش جغرافیا دانشگاه فرهنگیان پردیس امیرکبیر 2دانشجو آموزش جغرافیا دانشگاه فرهنگیان پردیس امیرکبیر |
| چکیده مقاله |
| آموزش جغرافیا نقش مهمی در تربیت شهروندانی آگاه نسبت به مسائل محیطی، توسعه پایدار و تحولات جهانی ایفا می‌کند. در این مقاله، نظام آموزشی جغرافیا در ایران و ژاپن مقایسه شده است تا نقاط قوت و ضعف هر یک شناسایی شده و پیشنهاداتی برای بهبود آموزش این رشته در ایران ارائه گردد. در ژاپن، آموزش جغرافیا از مقطع ابتدایی تا متوسطه به‌صورت سیستماتیک و هدفمند طراحی شده است. تأکید زیادی بر مهارت‌های عملی، کار میدانی و بهره‌گیری از فناوری‌هایی مانند سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و سنجش از دور وجود دارد. این روش‌ها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا مسائل جغرافیایی را تحلیلی بررسی کرده و روابط میان انسان و محیط را بهتر درک کنند. همچنین، برنامه‌های درسی ژاپن با تمرکز بر چالش‌های زیست‌محیطی و توسعه پایدار، دانش‌آموزان را به مشارکت در حل مسائل محلی و جهانی ترغیب می‌کند. در مقابل، نظام آموزش جغرافیا در ایران نیز به‌طور منظم ارائه می‌شود اما با چالش‌هایی مانند محتوای آموزشی قدیمی، کمبود ابزارهای نوین تدریس و تمرکز کمتر بر فعالیت‌های عملی روبه‌رو است. آموزش جغرافیا در مدارس ایران همچنان مبتنی بر روش‌های سنتی است و فرصت‌های کمتری برای یادگیری تجربی دارد. این مقایسه نشان می‌دهد که ایران می‌تواند با بهره‌گیری از تجارب ژاپن، آموزش جغرافیا را بهبود ببخشد. گسترش کار میدانی، استفاده از فناوری‌های نوین، تدوین محتوای به‌روز و روش‌های تدریس تعاملی می‌توانند به ارتقای کیفیت این آموزش کمک کرده و دانش‌آموزان را برای تصمیم‌گیری آگاهانه درباره مسائل محیطی آماده سازند. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش جغرافیا، ژاپن، ایران، مطالعه تطبیقی، برنامه درسی |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
