تبیین کاربست اندیشه انتقادی در آموزش جغرافیا
کد مقاله : 1143-GHCONF5
نویسندگان
علی پورقیومی *1، رقیه محبی2، نجمه زارعی ششده2، رضا بیگ‌زاده خلفلو3
1مامور آموزشی دانشگاه فرهنگیان
2دانشجوی کارشناسی آموزش جغرافیا دانشگاه فرهنگیان البرز
3دنشجوی کارشناسی آموزش جغرافیا دانشگاه فرهنگیان البرز
چکیده مقاله
پژوهش کنونی با عنوان تبیین کاربرد اندیشه اندیشه انتقادی در آموزش جغرافیا به پژوهش کاربست اندیشه انتقادی در فرآیند تدریس جغرافیا پرداخته است. این پژوهش از نگاهی به کاهش ژرف تحلیل و نقد مفاهیم جغرافیایی در میان دانش‌آموزان برخاسته از روش‌های آموزشی سنتی شکل گرفته و نیاز به بهبود فرآیند یادگیری و اندیشه استدلالی را برجسته می‌سازد. هدف پایه‌ای پژوهش شناسایی و ارائه راهکارهایی برای همپیوندی اندیشه انتقادی در برنامه‌های درسی جغرافیا برای بهبود توانایی‌های تحلیلی و تصمیم‌گیری دانش‌آموزان می‌باشد. پرسش پایه‌ای مطرح شده در این پژوهش، تبیین اثرات استفاده از روش‌های اندیشه انتقادی بر بهبود درک و تفسیر پدیده‌های جغرافیایی است. یافته‌های به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که اجرای فعالیت‌های آموزشی بر پایه اندیشه انتقادی شوند افزایش مشارکت پویا، بهبود توانایی تحلیل و بهبود نگرش چندبعدی دانش‌آموزان نسبت به مسائل محیطی می‌شود. همچنین نقش کلیدی معلم در هدایت و تسهیل فرآیند یادگیری، جایگاه طراحی فعالیت‌های عملی و چالش‌های موجود در اجرای این رویکرد پرداخته شده است. نتیجه‌گیری پایانی پافشاری بر بایستگی بازنگری در شیوه‌های تدریس جغرافیا و همپیوندی روش‌های نوین اندیشه انتقادی به‌عنوان عاملی کارا در بهبود کیفیت آموزش دارد. این پژوهش زمینه‌های پیشرفت‌های آینده در گسترش مدل‌های آموزشی نوین را فراهم می‌آورد.
کلیدواژه ها
اندیشه انتقادی، آموزش جغرافیا، یادگیری پویا، مشارکت دانش‌آموزان، تحلیل پدیده‌های جغرافیایی، مدل‌های آموزشی نوین، ارزیابی آموزشی، گسارش توانمندی‌های شناختی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی