کاربرد مطالعات پدیدارشناسی در پژوهش‌های جغرافیایی
کد مقاله : 1058-GHCONF5
نویسندگان
علیرضا دویران *
عضو هیات علمی
چکیده مقاله
هرمنوتیک جغرافیا ریشه‌های خود را از مکتب پدیدارشناسی هرسول و هایدیگر اقتباس نموده و با استفاده از اهرم مشاهده و کاوش پدیده‌ای آن را در تخصص خود گسترش داده است. روش‌شناسی هرمنوتیک جغرافیایی اساس خود را بر مشاهده‌پذیر بودن پدیده‌های جغرافیایی بنیان نهاده و با کاوش دقیق و مستمر آن را تفسیر می‌نماید. پژوهش حاضر باهدف تبیین روش‌شناسی پژوهش‌های هرمنوتیکی در جغرافیا نگارش‌یافته است. روش تحقیق بنیادی مبتنی بر مطالعات نظری است که با شیوه تحلیل متن و تفسیر آن کاربرد پدیدارشناسی در پژوهش‌های جغرافیایی را مدل‌سازی نموده است. یافته‌ها نشان می‌دهد پدیدارشناسی با تمرکز بر مشاهده، آگاهی و فهم، پدیده‌ها را به‌گونه‌ای که موجودیت یافته‌اند و در زیست‌جهان تجربه می‌شوند تفسیر می‌نماید. سطح گستردگی پدیده‌های جغرافیایی و مشاهده‌پذیر بودن آن‌ها موجب می‌شود هرمنوتیک جغرافیایی با روش مشاهده، مصاحبه و زیستن در مکان و فضای جغرافیایی کاوش پدیداری را انجام داده و آن را در انطباق با زمان به‌صورت آگاهانه و منطبق بر فهم تفسیر نماید. روش پدیدارشناسانه در مطالعات تجربه زیستی بیشترین کاربرد را داشته و در جغرافیای انسانی اهرمی برای اکتشاف، تبیین و تفسیر زیست فضا می‌باشد. نتایج مطالعات پدیدارشناسی می‌تواند قابلیت اجرایی برنامه‌ریزی منطبق بر فضا زیستی را ارتقا دهد.
کلیدواژه ها
مشاهده، زیست‌جهان، هرمنوتیک، جغرافیا
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی