| آموزش جغرافیا در بستر چندفرهنگی، از نظریه PCK تا کاربردهای پداگوژی میان‌فرهنگی |
| کد مقاله : 1019-GHCONF5 (R1) |
| نویسندگان |
|
داود خوش باور * استادیار گروه آموزش معارف اسلامی دانشگاه فرهنگیان ، تهران ، ایران |
| چکیده مقاله |
| در عصر جهانی‌شدن و افزایش تنوع فرهنگی، نظام‌های آموزشی با چالش‌هایی بنیادین در جهت پاسخگویی به نیازهای یادگیرندگان از فرهنگ‌های مختلف مواجه هستند. آموزش جغرافیا، به‌عنوان یک حوزه میان‌رشته‌ای که به بررسی روابط بین فضا، مکان و تعاملات انسانی می‌پردازد، در چنین محیط‌هایی نیازمند رویکردهای پداگوژیکی نوین است. لذا هدف این پژوهش، بررسی تأثیر پداگوژی میان‌فرهنگی بر توسعه PCK معلمان جغرافیا در محیط‌های آموزشی چندفرهنگی است. در این راستا، ابتدا مفاهیم کلیدی شامل PCK و پداگوژی میان‌فرهنگی تعریف شده و رابطه آن‌ها تحلیل می‌شود. سپس، چالشها و فرصت‌های آموزش جغرافیا در محیط‌های چندفرهنگی بررسی شده و راهکارهایی برای بهبود فرآیند تدریس ارائه می‌گردد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که به‌کارگیری رویکردهای میان‌فرهنگی در تدریس جغرافیا می‌تواند منجر به ارتقای کیفیت آموزش از طریق تقویت تعاملات یادگیری، افزایش درک بین‌فرهنگی دانش‌آموزان و بهبود روش‌های تدریس معلمان شود. نتایج حاکی از آن است که معلمان با توسعه PCK در بستر میان‌فرهنگی، نه‌تنها می‌توانند محتوای درسی را متناسب با نیازهای دانش‌آموزان متنوع ارائه دهند، بلکه قادر خواهند بود به شکل مؤثرتری مهارت‌های تفکر نقاد، حل مسئله و ارتباطات بین‌فرهنگی را در یادگیرندگان پرورش دهند. این پژوهش با روش مطالعه کتابخانه ای، بر ضرورت بازاندیشی در شیوه‌های آموزش جغرافیا تأکید داشته و پیشنهاد می‌کند که معلمان و برنامه‌ریزان درسی، با پذیرش اصول پداگوژی میان‌فرهنگی، محیط‌های یادگیری تعاملی و چندبعدی را ایجاد کنند که در آن تفاوت‌های فرهنگی نه‌تنها به رسمیت شناخته شده، بلکه به‌عنوان یک منبع غنی برای ارتقای یادگیری مورد بهره‌برداری قرار گیرد. |
| کلیدواژه ها |
| پداگوژی نوین ، دانش محتوا ، میان فرهنگی ، تدریس ، آموزش جغرافیا، راهبردها ،چالشها ، تفکر انتقادی، جغرافیای جهانی ، فناوریهای نوین |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
